Het verhaal van obs Stedeke
Er was eens een meisje dat voor het eerst naar school ging. Ze heette Anne en ze was behoorlijk zenuwachtig. Pappa bleef speciaal thuis om haar naar school te brengen. Haar ouders hadden verteld dat het erg leuk was op school, maar daar was Anne nog niet zo zeker van.
Ze had tijdens het bezoek met de peuterspeelzaal veel ruimtes gezien met allemaal vreemde spullen erin. Het was een groot gebouw, waar ze de weg niet wist. En er waren veel grote kinderen die precies wisten wat ze moesten doen en waar ze naartoe gingen. Ze was geschrokken van de harde bel.
Ook had ze veel grote mensen ontmoet die lachten en praatten met de kinderen. Sommigen waren al oude dames, met grijze haren. Anderen waren jong en hadden mooie slippers en jurken aan. Gelukkig wel veel vrouwen.
Tijdens het bezoek had ze haar konijn stevig omklemt en was ze dicht in de buurt van juf Annet gebleven, die was er immers al vaker geweest. Ze had veel gekeken, maar niets gezegd.
En nu moest ze zelf, naar de klas van juf Rianne. Konijn moest jammer genoeg thuisblijven. Ze had hem op de trap gezet, voor het raam, zodat hij haar zou zien als ze weer thuis zou komen. Pappa bleef niet in de klas, hij zou weer weggaan. Gelukkig wel na een kus en hij had beloofd twee keer te zwaaien. Ook had hij gezegd dat ze niet mocht duimen in de klas, maar daar dacht Anne toch anders over.
Door de zenuwen had Anne flink doorgestapt en waren ze vroeg op school. Samen met haar vader zette ze haar eten en drinken in de klas en hing ze haar jas op. Er hing al een naamkaartje, dat was fijn, zo had de jas alvast een eigen plek.
Juf Rianne lachte vriendelijk naar haar en zei: "Goedemorgen Anne". Ze vroeg of ze er zin in had. Anne knikte en keek de klas eens goed rond. Er waren heel veel stoelen in een grote kring, op een enkele stoel zat al een ander kind. "Zoek maar een plekje", zei juf Rianne. Maar ja, er waren nog zoveel plekken...
"Kom maar naast mij zitten", zei een meisje met een prachtige Elsa-staart en dat deed ze. Pappa gaf haar een kus en wenste haar veel plezier. Hij zwaaide bij de deur en gelukkig ook bij het grote raam. Juf Rianne ging zitten en begon met het liedje over de dagen van de week, spelend op haar gitaar, Anne klapte al enthousiast mee.
In de tijd dat ze op haar school zat ontmoette Anne veel andere kinderen met wie ze speelde en leerde samenwerken. Ze had weleens ruzie, maar dat werd altijd goed opgelost. In het begin nog vaak met de juf of meester, maar later deed ze dat zelf. Ze kreeg een boel vriendinnen met wie ze na schooltijd afsprak en had in groep 8 al eens twee weken verkering met Jesse.
Ze leerde veel leerkrachten kennen van wie ze dingen kon leren en met wie ze samen leuke dingen deed. Als er een probleem was hielpen ze haar en ze luisterden naar haar verhalen en ideeën. De ene leerkracht kon goed vertellen, de ander mooie muziek maken of juist geweldige gymlessen geven.
Samen maakten ze plannen om te werken aan de dingen waar ze niet zo goed in was en bekeken ze hoe ze haar talenten juist meer kon benutten.
De ruimtes in de school bleken vol interessante spullen te staan. Ze kreeg tijd om er te tekenen, muziek te maken, te gymmen, te timmeren of digitaal te ontwerpen en leerde computers te bedienen en robots te programmeren. Ook leerde ze koken, van echte chefkoks!
Vanaf de eerste groep leerde ze een nieuwe taal, Engels, waardoor je met kinderen uit andere landen kon praten. Ze kwam erachter dat die landen er anders uitzien, maar dat je heel goed kon samenwerken aan een mooi project.
Daarnaast leerde Anne goed rekenen, lezen en de Nederlandse taal.
Wat erg prettig was tijdens de hele schooltijd, was dat wanneer ze iets al begreep of al kon ze niet hoefde te luisteren naar de uitleg, maar al mocht beginnen. Met rekenen hoefde ze maar weinig sommen uit het reguliere werkboek te maken en kon ze direct aan de slag met echt uitdagend rekenwerk. Heerlijk vond ze dat.
Maar het mooiste was dat zij ook mocht bepalen wat ze wilde leren en daar tijd voor kreeg. Zo koos Anne vaak om extra Engels te leren, zodat ze later wanneer ze op reis gaat naar al die mooie landen goed met iedereen kan praten.
Op school was Anne vaak bezig met dingen die ze thuis niet zo makkelijk kon doen en leerde ze zichzelf goed kennen. Ze leerde hoe ze problemen moest oplossen en uitdagingen op kon zoeken.
Toen de laatste schooldag in groep 8 was afgelopen vertelde ze dat ze dankbaar was voor alles wat ze had geleerd en had kunnen doen. Ze had genoten van de musical, de schoolreizen en het kamp naar Den Haag en ze had er zin in om naar het voortgezet onderwijs te gaan, want ze wist wie ze was en wat ze kon.
Pappa hoefde echt niet meer mee naar de middelbare school en konijn had ze al een tijd niet meer uit de kist met knuffels gehaald…
Ook had ze veel grote mensen ontmoet die lachten en praatten met de kinderen. Sommigen waren al oude dames, met grijze haren. Anderen waren jong en hadden mooie slippers en jurken aan. Gelukkig wel veel vrouwen.
Tijdens het bezoek had ze haar konijn stevig omklemt en was ze dicht in de buurt van juf Annet gebleven, die was er immers al vaker geweest. Ze had veel gekeken, maar niets gezegd.
En nu moest ze zelf, naar de klas van juf Rianne. Konijn moest jammer genoeg thuisblijven. Ze had hem op de trap gezet, voor het raam, zodat hij haar zou zien als ze weer thuis zou komen. Pappa bleef niet in de klas, hij zou weer weggaan. Gelukkig wel na een kus en hij had beloofd twee keer te zwaaien. Ook had hij gezegd dat ze niet mocht duimen in de klas, maar daar dacht Anne toch anders over.
Door de zenuwen had Anne flink doorgestapt en waren ze vroeg op school. Samen met haar vader zette ze haar eten en drinken in de klas en hing ze haar jas op. Er hing al een naamkaartje, dat was fijn, zo had de jas alvast een eigen plek.
Juf Rianne lachte vriendelijk naar haar en zei: "Goedemorgen Anne". Ze vroeg of ze er zin in had. Anne knikte en keek de klas eens goed rond. Er waren heel veel stoelen in een grote kring, op een enkele stoel zat al een ander kind. "Zoek maar een plekje", zei juf Rianne. Maar ja, er waren nog zoveel plekken...
"Kom maar naast mij zitten", zei een meisje met een prachtige Elsa-staart en dat deed ze. Pappa gaf haar een kus en wenste haar veel plezier. Hij zwaaide bij de deur en gelukkig ook bij het grote raam. Juf Rianne ging zitten en begon met het liedje over de dagen van de week, spelend op haar gitaar, Anne klapte al enthousiast mee.
In de tijd dat ze op haar school zat ontmoette Anne veel andere kinderen met wie ze speelde en leerde samenwerken. Ze had weleens ruzie, maar dat werd altijd goed opgelost. In het begin nog vaak met de juf of meester, maar later deed ze dat zelf. Ze kreeg een boel vriendinnen met wie ze na schooltijd afsprak en had in groep 8 al eens twee weken verkering met Jesse.
Ze leerde veel leerkrachten kennen van wie ze dingen kon leren en met wie ze samen leuke dingen deed. Als er een probleem was hielpen ze haar en ze luisterden naar haar verhalen en ideeën. De ene leerkracht kon goed vertellen, de ander mooie muziek maken of juist geweldige gymlessen geven.
Samen maakten ze plannen om te werken aan de dingen waar ze niet zo goed in was en bekeken ze hoe ze haar talenten juist meer kon benutten.
De ruimtes in de school bleken vol interessante spullen te staan. Ze kreeg tijd om er te tekenen, muziek te maken, te gymmen, te timmeren of digitaal te ontwerpen en leerde computers te bedienen en robots te programmeren. Ook leerde ze koken, van echte chefkoks!
Vanaf de eerste groep leerde ze een nieuwe taal, Engels, waardoor je met kinderen uit andere landen kon praten. Ze kwam erachter dat die landen er anders uitzien, maar dat je heel goed kon samenwerken aan een mooi project.
Daarnaast leerde Anne goed rekenen, lezen en de Nederlandse taal.
Wat erg prettig was tijdens de hele schooltijd, was dat wanneer ze iets al begreep of al kon ze niet hoefde te luisteren naar de uitleg, maar al mocht beginnen. Met rekenen hoefde ze maar weinig sommen uit het reguliere werkboek te maken en kon ze direct aan de slag met echt uitdagend rekenwerk. Heerlijk vond ze dat.
Maar het mooiste was dat zij ook mocht bepalen wat ze wilde leren en daar tijd voor kreeg. Zo koos Anne vaak om extra Engels te leren, zodat ze later wanneer ze op reis gaat naar al die mooie landen goed met iedereen kan praten.
Op school was Anne vaak bezig met dingen die ze thuis niet zo makkelijk kon doen en leerde ze zichzelf goed kennen. Ze leerde hoe ze problemen moest oplossen en uitdagingen op kon zoeken.
Toen de laatste schooldag in groep 8 was afgelopen vertelde ze dat ze dankbaar was voor alles wat ze had geleerd en had kunnen doen. Ze had genoten van de musical, de schoolreizen en het kamp naar Den Haag en ze had er zin in om naar het voortgezet onderwijs te gaan, want ze wist wie ze was en wat ze kon.
Pappa hoefde echt niet meer mee naar de middelbare school en konijn had ze al een tijd niet meer uit de kist met knuffels gehaald…